Voor mijn boek dat ik een paar jaar geleden schreef, deed ik research bij koppels die al lang samen zijn. Wat me opviel, is dat we ons zo gemakkelijk frustreren in talrijke kleine onhebbelijkheden. We focussen op alles wat onze partner in onze ogen beter zou moeten doen en we missen hierdoor de dingen waarvoor we wel dankbaar kunnen zijn. Een relatietherapeute zei me ooit: koppels gaan niet uit elkaar voor de GROTE dingen, maar voor onbenulligheden zoals het dopje van de tandpasta, de vuilnis...

Gisteren was het de internationale dag van de verdraagzaamheid. Als je werkt met verschillende collega’s of je zit in een club of vereniging, is het ‘des mensen’ dat je automatisch meer praat met mensen met wie je een ‘klik’ hebt. Maar je zal verbaasd staan dat mensen waar je op het eerste zicht niets gemeenschappelijk hebt, best wel interessant en heel leuk kunnen zijn. Maar dat vraagt wat moeite van jouw kant om hen beter te leren kennen en een gesprek aan te knopen. En hey, als nu blijkt...

Tot voor kort, woonde ik in de Kempen. Daar is het heel normaal dat tijdens mijn wandelingen met de hond, de mensen die ik tegen kwam, vriendelijk dag zeggen tegen me. Dat geeft een leuk gevoel, een gevoel van connectie. Onderzoekers hebben bestudeerd hoe mensen zich voelen als ze door andere mensen opgemerkt worden (of niet). En het blijkt dat zelfs de kleinste gebaren zoals een simpele hallo een gevoel van gemeenschap, van verbondenheid kunnen teweegbrengen. En dat is goed voor onze...